Hier geven we u een overzicht van het ontstaan, de meest voorkomende oorzaken, de symptomen en de behandeling van een golfersarm of golferselleboog.
Wat is een golfersarm?
De golfersarm (epicondylitis medialis humeri / epicondylitis ulnaris humeri) - ook golferselleboog genoemd - beschrijft een irritatie aan de binnenzijde van de elleboog. Om precies te zijn, een irritatie op het binnenste benige uitsteeksel aan de onderkant van de bovenarm (mediale epicondylus van de humerus). Wanneer de buigpieren in de onderarm verkort of overbelast worden, ontstaat irritatie op de aanhechtingsplaats van de pezen van deze onderarmspieren op het mediale epicondylus.
Bij een golferselleboog zijn de peesoorsprong/peesaanhechtingen van de hand- en vingerbuigers (flexoren) getroffen.
Niet elke golfspeler heeft een golfersarm/golferselleboog. De naam van de aandoening is te terug te voeren tot de afslag (de tee) in het golfspel, die de binnenzijde van het ellebooggewricht zwaar belast. Dezelfde spiergroep wordt ook tijdens huishoudelijke activiteiten (bijvoorbeeld het snijden van groenten) of het bespelen van muziekinstrumenten (bijvoorbeeld de gitaar) belast. Dit geeft aan dat de aandoening sporters optreedt.
Veel voorkomende oorzaken
Als de onderarmspieren zelden gebruikt worden, kan peesirritatie zelfs bij korte, zware piekbelastingen optreden. Schokkerige spierbewegingen leiden tot minimale verwondingen, de zogenaamde microtrauma’s (microtraumata). Deze worden over een langere periode nauwelijks als pijnlijk ervaren en suggereren een nagenoeg symptoomvrije beweging. Wanneer deze microtrauma's echter regelmatig en eenzijdig voor blijven komen, ontstaat langzaamaan uiteindelijk een golfersarm / golferselleboog, met irritatie van de pezen van de buigspieren (flexoren), die voor het buigen van hand en vingers verantwoordelijk zijn.
De volgende bewegingen of activiteiten kunnen de trigger zijn voor een golfersarm:
- sporten zoals klimmen, speerwerpen, golfen
- op de computer werken
- ambachtelijke activiteiten zoals houthakken, schilderen of hameren
- ingrediënten snijden tijdens het koken
- grijpen van muziekinstrumenten zoals gitaar, viool enz.
Typische symptomen
De peesaanhechtingsplaats aan de binnenkant van de elleboogdoet pijn als ze belast wordt en is daarnaast extreem gevoelig voor aanraking en druk. Zelfs als de arm niet belast wordt, kan de pijn na verloop van tijd ook in rustpauzes aanwezig blijven. Vooral het ballen van een vuist en het buigen van de pols zijn erg pijnlijk.
In een vergevorderd stadium straalt pijn gewoonlijk vanuit de elleboog naar zowel de boven- als de onderarm. Als de golfersarm niet behandeld wordt, kan de aandoening chronisch worden.
Preventie
Rek- en strekoefeningen vóór, tijdens en na het sporten, helpen uw spieren tegen verkrampingen te beschermen. Om de buigspieren bij een tennisarm op te rekken, helpt de volgende oefening:
1. Vingers in elkaar haken en de handpalmen naar buiten / voren draaien.
2. Armen boven het hoofd houden en langzaam volledig strekken.
Preventie: verricht meerdere keren per dag bovenbeschreven oefening en houd de strekhouding steeds 2 minuten vol.
Acute klachten: verricht gedurende de dag elk uur bovenbeschreven oefening 20 keer in een rustig tempo, zolang u niet veel pijn voelt.
Conservatieve behandeling en therapie
De golferselleboog wordt op dezelfde wijze als een tenniselleboog behandeld, maar komt veel minder vaak voor. Chirurgie is alleen in uitzonderlijke gevallen nodig. Essentieel is dat de arm ontzien wordt, waardoor overmatige en onjuiste belastingen voorkomen worden. Koelen met ijs of het aanbrengen van een zalf met bijvoorbeeld Diclofenac (een pijnstiller) zal de eerste pijnverlichting geven. Daarnaast wordt fysiotherapie door een ervaren fysiotherapeut aanbevolen. Bovendien helpt het om bepaalde versterkende oefeningen voor de pols en onderarm aan te leren om de pijn op de lange termijn tegen te gaan.
Naast conservatieve fysiotherapie zijn er verschillende niet-chirurgische therapieën die de genezing ondersteunen. Met een bandage kunnen bijvoorbeeld de geïrriteerde peesaanhechtingsplaats, spieren en zenuwen optimaal worden ontlast en kunnen daardoor sneller genezen.
De volgende therapieën kunnen ook bijdragen aan het herstel, maar worden vaak niet door de wettelijke ziekteverzekering gedekt; massages, acupunctuur, ultrasone therapie, niet-steroïde anti-inflammatoire geneesmiddelen (NSAID’s) en ijspakkingen.
Specifiek hiervoor ontwikkelde bandages en orthesen kunnen de genezing van de elleboog ondersteunen. Aan de ene kant ontlasten ze de pezen en de peesaanhechtingsplaats (epicondylus). Aan de andere kant laten ze een reeks bewegingen toe om spierafbraak tegen te gaan. Zachte druk op de spieren zal de circulatie van het weefsel verbeteren waardoor mogelijke zwellingen (oedeem) verminderd worden.
Externe ontlasting
Bandages kunnen spierspanning en de spanning bij de peesaanhechtingen verminderen. Of ze nu profylactisch- of in acute situaties gedragen worden - de meeste hulpmiddelen ontlasten de elleboog door de trekrichting van de pees te veranderen. Voor dit doel oefenen siliconen pelottes gerichte druk op de peesaanhechting uit. Een alternatief werkingsprincipe wordt geboden door de Dynamics Plus Epicondylitis Bandage , waarvan zijn therapeutische werkzaamheid tegen de oorzaken van de aandoening wetenschappelijk bewezen is.
Een gelpelotte met een groot oppervlak zorgt voor gerichte ontlasting van de peesaanhechtingen aan de elleboog. Voor dit doel ligt de Plus gelpelotte als een dempingslichaam op de onderarmspieren. Het absorbeert de door hand- en vingerbewegingen veroorzaakte schokken en trillingen (oscillaties). Hierdoor worden de elastische krachten op de elleboog verminderd, zodat de peesaanhechtingen aan de mediale epicondylus (golfers-elleboog) en de laterale epicondylus (tennis-elleboog) kunnen herstellen (regenereren).
Verder lezen:
De volgende producten kunnen verlichting brengen:
